Diemonds
In The Rough
นานแล้วที่ไม่ได้เขียนถึงอัลบั้มซักชุดเป็นชิ้นเป็นอัน (หนสุดท้ายรู้สึกจะเป็น Nostradamus ของ Judas Priest ใน M.E. โน่น)
อารมณ์ช่วงที่ผ่านมา มันรู้สึกเบื่อๆอยากๆยังไงชอบกล เหมือนว่าวงใหม่ๆที่ออกมาทุกวันนี้ น้อยมากที่จะทำเพลงออกมาได้โดนใจจริงๆ
จนมาอยู่อังกฤษนี่แหละถึงรู้สึกว่าของดียังมีเหลือให้ควานหากันอีกเยอะ ขึ้นอยู่กับว่าจะหาเจอหรือไม่ก็เท่านั้น
สำหรับวงนี้คงไม่ถึงกับเป็นเรื่องบังเอิญ เพราะรู้จัก Diemonds เป็นครั้งแรก ก็จากเพลง Free N' Easy ที่รวมอยู่ในซีดี Sons of Guns IV ของแม็กกาซีน Classic Rock
หนึ่งคือสะดุดกับนักร้องนำสาวที่่มีคาแรคเตอร์เซ็กซี่แบบดิบๆดี
สองคือตัวเพลงที่มันให้อารมณ์ย้อนกลับไปหาวันวานเก่าๆสมัยเพิ่งหัดฟังเพลงฮาร์ดร็อค/เมทั่ลยุค 80s ใหม่ๆ (อย่างที่ทุกวันนี้กลายเป็นสลีซ ร็อค - Sleaze Rock ไปแล้ว) รวมถึงเนื้อหาแบบดิบๆ ไม่ต้องตีความอะไรให้มาก
"Can't you see I'm a real motherf@#$%r
wanna dance, come step to me
Look at me I'm a real lucky lady
nothing comes in this world for free
Cuz I'm free n' easy nothing's gonna stand in my way"
ฟังวนไปวนมาเฉพาะเพลงนี้อยู่หลายรอบ จนอีก 15 วงที่อยู่ในแผ่นเดียวกันทำท่าจะน้อยใจ จากนั้นก็ลุกลามไปถึง myspace ของวง myspace.com/diemonds
และสุดท้ายลงเอยด้วยการเสียเงินซื้อ EP ชุดนี้มาฟังจากเว็บนี้ www.kt8merch.com/store/pages/9074/Diemonds.htm
ที่รู้สึกทึ่งก็คือเจ็ดเพลงที่อยู่ใน EP ไม่มีเพลงไหนที่เข้าขั้นเศษเพลงเลย ทั้งที่เป็นวงหน้าใหม่
ทุกเพลงกระชับลงตัว และให้อารมณ์ดิบแบบเดียวกับที่ได้ฟังจาก Guns N' Roses ยุคแรก ทัั้ง Start Over ที่ดูจะติดกลิ่น Welcome To The Jungle มาหน่อย หรือเพลงที่เข้าขั้นเด่นเพลงอื่นอย่าง Free N' Easy หรือแทร็คปิด Shot For The Road
เรื่องฝีมือของนักดนตรีก็ไม่ได้โชว์เทคนิคเหนือชั้นสวิงสวายอะไร เช่นเดียวกับเสียงร้องของ Priya Panda ก็ไม่ถึงกับสุดยอด สำคัญกว่าคือทุกอย่างมันเข้ากับแนวทางที่วงเลือกเล่นชนิดเหมาะเจาะ
ไม่รู้จะสรรเสริญกันเกินไปรึเปล่า แต่ถ้าใครคิดถึงอารมณ์ในแบบดั้งเดิมของ GN'R แล้ว ไม่น่าปล่อยให้งานชุดนี้หลุดมือไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น