Download 2009
Donington Park, Leicestershire
June 12-14, 2009
แหม่ ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดีกับทริปนี้ เพราะตั้งแต่เป็นผู้เป็นคนมา ยังไม่เคยตรากตรำกับการดูคอนเสิร์ตขนาดนี้มาก่อน
ไอ้ที่ใกล้เคียงกับคำว่าเทศกาลที่สุด ก็หนักไปทางการจิบเบียร์ใน Huahin Jazz Fest เท่านั้น แถมไอ้คราวที่ไปก็ไม่ได้ลำบากลำบนอะไรเลย เพราะทั้งขาไป-กลับ หรือกระทั่งเรื่องที่พักนี่มีพี่สาวแสนดีจัดให้หมดทุกอย่าง
จะมีก็หนนี้แหละที่ต้องบอกว่าเริ่มต้นแบบมืดแปดด้าน ฉะนั้น คงจะเล่ากันเป็นแบบฉากๆตั้งแต่ต้นจนจบเลยก็แล้วกัน เผื่อใครหลงเปิดเข้ามา จะได้ใช้เป็นแนวในการคลำทางไปสัมผัสบรรยากาศที่นั่นกัน
อันว่า Download Festival นี้เป็นผลิตผลจากทาง Livenation ที่ถือเป็นโปรโมเตอร์รายใหญ่ยักษ์ของที่นี่ โดยยึดเอา โดนิงตัน พาร์ค บ้านหลังเดิมของ Monster of Rock ที่ตอนนี้กลายเป็นรายการสัญจรไปเรียบร้อย และก็จัดติดต่อกันมานานเป็นปีที่ 7 แล้ว
ช่วงเวลาก็คือจะยึดเอาช่วงสุดสัปดาห์ที่สองของเดือนมิถุนายน ที่เป็นรอยต่อระหว่างช่วงฤดูใบไม้ผลิกับฤดูร้อนเป็นหลัก ปีนี้ก็เลยมาลงเอยเอาระหว่างวันที่ 12-14 พอดี
ไฮไลท์ที่ทำเอาหลายคนฮือฮาพอสมควรสำหรับปีนี้ คือการรียูเนียนของ Faith no More ปู่ของอัลเทอร์เนทีฟ เมทั่ล ที่ได้รับการวางให้เป็นเฮดไลเนอร์ของวันศุกร์ และการเป็นวงเฮดไลน์หนแรกในรายการนี้ของ Slipknot ในวันเสาร์
แต่เหตุผลหลักที่ทำให้อยากพาตัวเองไปเทศกาลนี้ คือชื่อของ Motley Crue ที่ถูกวางให้เป็นเฮดไลเนอร์ของ Second Stage ในวันศุกร์ กับ Buckcherry ที่เล่น Second Stage ในวันอาทิตย์
ทีแรก ก็ยังตุ้มต่อมๆ เพราะอย่างที่บอก นอกจากค่ายลูกเสือ เขาชนไก่ และก็ ภูกระดึง ไอ้เราก็ยังไม่เคยแบกเต็นท์ไปกางนอนรวมกับชาวบ้าน ไอ้สามหนที่ว่ามา ก็ยังมีเพื่อนพ้องไปด้วย แต่นี่ ลุยเดี่ยวโลด เลยต้องทำการบ้านกันหนักหน่อย
หลังทำใจอยู่นาน ก็ตัดสินใจเลือกแพ็กเกจที่ทาง Livenation (livenation.co.uk) จัดไว้ให้คือ R.I.P. Kip & Kit (single) ไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากแบกเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวไป ทีมงานจะเตรียมที่ทาง กางเต็นท์ ปูถุงนอนไว้ให้หมด แต่ก็ต้องแลกกับราคาในแบบปกติเกือบๆสามเท่า คือ 430 ปอนด์ (ถ้าพร้อมแบกทุกอย่างไปหาที่กางเต็นท์เอง รู้สึกจะอยู่แถวๆ 175 ปอนด์หรือไงเนี่ยแหละ)
ตอนที่ตัดสินใจจองไปนั้น คือช่วงปลายเดือนมีนาคม หรือก่อนหน้างานจะเริ่มประมาณสามเดือน ปอนด์กำลังอยู่ในช่วงยวบพอดี คูณ 51 กับตัวเลขข้างบนแล้ว ก็ยังถือว่าสาหัสอยู่ดีสำหรับคนเขียน
ที่พอปลอบใจตัวเองได้ก็คือมันเป็นครั้งเดียวในชีวิต พลาดแล้วอาจไม่มีโอกาสอีกก็ได้
นึกแล้วก็กด confirm จองไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากตอนกลับไปเช็กเงินในบัญชีธนาคาร
ส่วนวิธีการตะเกียกตะกายจากลอนดอนไปถึง โดนิงตัน พาร์ค เป็นอย่างไรนั้น ไปว่ากันต่อตอนหน้า...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น